-Dziękuję, że mi pomogłeś.-powiedziała.-Powinnam Cisię jakś odwdzięczyć...
-Nie, nie, nie. To przecież normalne, że jak coś się komuś przytrafi, to trzeba mu pomóc.-odparłem, a ona zaśmiała się, otworzyła drzwi i ruchem głowy zaprosiła do środka. Wszedłem więc i podążyłem za nią do kuchni. Postawiłem zakupy na stole i spojrzałem na Nel.
-Kawa czy herbata?-spytała.
-Hej, hej. Nie chcę się wpraszać, a Ty przecież nie masz czasu...-zacząłem, a ona tylko się zaśmiała.
-Przecież jeśli proponuję Ci poczęstunek, to znaczy, że mam na niego czas.
-Na pewno?
-Na pewno. Więc kawa, czy herbata?
-Poproszę kawę.-uśmiechnąłem się.
Nelcy? C:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz